~KLUCZ~
Zaklęcie zostało rzucone przypadkiem, Twarz - zamienia przyszłość w obecność. Już tworzę obrazy z tą twarzą znajomą. Jest dom. Są drzwi. Nie ma klucza... Szukam go wciąż, nieustannie! Brak sił mi dokucza... Bez odwagi jestem... Przecież można w drzwi zapukać By otwarło się to wnętrze! Kładę rękę na klamkę - drugą łzę szybko otrę... Odchodzę. Ten klucz nie jest dla mnie! Jeszcze z dala spoglądam na Jego oblicze, Szuka czegoś wciąż, nieustannie! Rzecz ta zaklęła mu serce - ona miała być dla mnie! Szukał. Zwątpił. Nie znalazł. Odszedł w znajomy mi sposób. Chciałam tą twarz widzieć zawsze Lecz klucza nie dostałam od losu. Jolanta