WCZYTAJ SIĘ

O jedno proszę Za drugie dziękuje Za jedno przepraszam Za tamto... Żałuje Lecz wiesz przecież W tamtym momencie Nie umiałam myśleć święcie. Teraz nie wiem co robię, I czy robić tak jak myślę Podłe rzeczy ukrywają się w moim umyśle Za co przychodzi płakać. Jakiej Ty chcesz histori Czy jest szansa wracać... Z zamiarem świętym tu dumam Z każdej strony me imię wołają, Czego chcą nie wiem, Dlaczego wciąż o moje życie pytają... Jest dla nich ważne Chcą mej porażki Czy ja na prawde źle robie Gdy żyje tak jak chce Tak jak nie wypada I skąd jest pewne że nie wypada Nowe zdolności chce badać, Poznawać. Osiągne wszystko Gdy wątpliwy mój koniec Który wciąż zmieniam Nie wiem co robię... Twoje zdanie badam Lecz wciąż go nie słyszę Błądze nieustannie I w kółko, i to samo Mamo och mamo... Nic, a nic nie rozumiem. Kocham to co nierealne. Boje się tego co banalne. Boga w mym życiu mało. Dlaczego właśnie tak się stało. Jolanta

Jaki jest czar, Jakie piękno chwili Jaką ma moc Zachodu tego słońce. Trzyma me serce w gardle Duszę moją zabiera Kocha nie kocha nie ważne  Ogień rozpościera. Patrzę i patrzę i patrzę. Nie mogę oderwać wzroku Gdy ono takie jasne Wychodzi z tego obłoku. Napiszę więc bo warto O nim o jego sile. Zachodzi by jutro wstać znów. Dzięki niemu żyję. Jolanta

Świat wizją jest naszej osobowości, Inteligencja maluje tęczówki. Usta szarpane przez niegodne słowa, Muskane przez delikatną mowę Czekają na ostoję w innych. Raz jedną ręką piszę  Raz drapie się po głowie Widzę ogrom ciszy Ona jest ostoją. Jolanta