WCZYTAJ SIĘ

Wiesz, jeśli zapomnę jak byś dzieckiem Nie wiem co będzie. Obudź mnie kiedyś Możesz. O odpowiedniej porze, Gdy będę mogła wrócić, By znów tylko śmiać się I kłócić I klaskać I nucić I droczyć się nieustannie Żyć tak banalnie. Byle oddychać, byle nasycić głód, Wszędzie widzieć cud. Teraz myśli muszę pilnować Teraz nie mogę głowy w piasek schować. Odchodzę dzieciaku i nie wrócę prędko. Jeszcze wczoraj myślałam, ze zostanę na zawsze. Dojrzałam wreszcie do informacji... Dziecko nie może biznesu prowadzić. Jego myśli są ograniczone... Nie znają tego co doświadczone. Chciałabym z Tobą pozostać. Jako ta jedyna. Każdy niestety musi Cię zagłuszyć By móc w życiową drogę wyruszyć.  Jolanta

Czy człowiek nie jest wolny w samotności... Leżysz na plaży, piszesz, czujesz sam Wszystko. Jest idealnie. Sam z Sobą w zgodzie. Jakie jest to piękno - wnętrze samotności. Czy czujesz tak samo Czy ogrom bezsensu mej wypowiedzi jest dla ciebie widoczny,  Czy pisze z sensem... Nigdy nie chciałam samotności, Dopóki nie nauczyłam się jej odbierać jako Sposobu na budowę spokoju. W tym pędzie czasu, ogromie pracy, W tworzeniu życia idealnego. W ustach tych ludzi tyle pytań Tyle zazdrości tyle odpowiedzi Tyle zamieszania ile rozmawiania. Przyjdź więc na plaże, Na tą z mych marzeń. Usiądź tam wygodnie Sam. Jolanta