~KRZESŁO~

Krzesło na którym stoję
Dlaczego tylko ono tu jest
W tym pustym pomieszczeniu.
Pomaga mi koniec linii
Teraz tylko pętla pozostała
I ma szyja,
która nie widzi przyszłości.
List napisałem w mojej głowie - nikt się nim nie przejmie.
Nie przerwie tej zagłady.
Cicho. Dzwoni coś. Wiadomości. Dużo ich.
Krzesło pomoże to zakończyć.
Stoję. Trzymam sznur.
Po raz ostatni zamknę oczy w zamyśleniu.
Widzę kobietę zapłakaną i mężczyznę przerażonego.
Patrzą na mnie z miłością.
Nie ma ich ze mną odeszli - ja też wraz z nimi.
Telefon. Dzwoni. Brat.
Zostanie samotny beze mnie
Z mymi problemami nieszczęśliwy...
Rodzina. Samotność nie skaże go na nią
Pętla nie zakończy tej linii.
Krzesło - o trzech nogach - nie złamało się - pomoc nadeszła.
Druga szansa - mam ją.
Innym krzesło nie dało tyle szczęścia.


Jolanta



Wiersz jest moją osobistą refleksją. Coraz częściej się słyszy o samobójstwach, młodych, mających perspektywy na przyszłość ludzi. Zastanawiające co im brakuje. Sama niejednokrotnie zastanawiałam się czego mi tak bardzo brakuje w życiu. Być może jest to miłość ukochanej osoby ? Nie. Mam mamę, tatę, jestem zdrowa.!!!! Jeśli masz słaby okres w życiu pamiętaj, że nie jesteś sam na tej planecie i pomyśl o chociaż jednej osobie która żyłaby w ciągłej rozpaczy po Twojej stracie.!!!