~PRESJA~

-


Oczekiwania moich wyzwań
Są spełnieniem czyichś pragnień.
Każde słowo wypowiedziane pod wpływem stresu 
Nie ma wiarygodności.
Ręka nie trzęsie się od nadmiaru alkoholu
Lecz od wewnętrznej słabości...
Nerwy są w strzępkach, 
Właśnie wtedy
Kiedy dookoła dostrzegasz 
Zagrożenie Twej wiarygodności.
Głupota, niewiedza 
Na proste,
Wręcz banalne pytanie zadającego
Który zna odpowiedź,
Burzy krew w krwiobiegu
Podnosi ciśnienie,
Nie udzielasz odpowiedzi
Głupiejesz.
Pijesz później kawkę,
Kontemplujesz nad tym, 
Pełen opanowania
Pełen zaangażowania.
Parę odpowiedzi
Chodzi Ci po głowie.
Stresu nie odczuwasz
Mądrze więc odpowiesz.


Jolanta

Komentarze

  1. Kaja Wika1/12/2019

    Bardzo madry wiersz😊 presja i stres potrafi zmienić człowieka w trzęsaca się galarete. Zauważyłam że nawet gdy piszemy, czy mówimy o rzeczach o których mamy pojęcie to zawsze znajdzie się ktoś, kto wytknie nam choćby mała nieścisłość.
    Pozdrawiam
    Kaja

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Jolanta Sz2/05/2019

      dziękuje bardzo :D sesja w pełni, dużo stresu, więc przysiadłam i myślałam nad tym co mnie blokuję, jak nie popełniać błędów z przeszłości ( to moje drugie podejście do kierunku, bardzo zależy mi na skończeniu tych studiów) i tak oto wpadł mi pomysł na ten wierszyk i od razu go dodałam. Przepraszam że tak późno odpowiadam, teraz skupiłam się bardziej na studiach, moim hobby zajmuje się jak tylko znajduje czas i wenę, czyli z okresowymi przerwami. Życzę mniej stresu, a jak już wystąpi rozważnego radzenia Sobie z nim, uśmiechu, radości. :D
      Pozdrawionka
      Jolanta

      Usuń
  2. Magdalena2/11/2019

    Ciekawy wiersz. Pokazuje jak szkodliwy jest stres.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Jolanta Sz2/18/2019

      dziękuje :D jakie to miłe uczucie wiedzieć, że ktoś czyta i docenia moje prace :D
      Pozdrawiam
      Jolanta

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

~SUMA~

-
Obraz
Nie potrzebuje niczego do szczęścia, To szczęście mnie potrzebuje. Zawsze czułam się inna, Nie winna tego co mnie spotkało. Szczęście uciekało. Teraz zaćmione wspomnienia Wymazane - nie do zobaczenia. Pustka w głębi tonie. Tak się postarałam Siebie znienawidzić. Tak im pozwalałam W moich myślach ze mnie szydzić. Szczęście uciekało. Teraz w zapomnieniu Płonie ich spojrzenie, Trochę prochu pozostało Trochę, niewiele, mało. Pozwoliłam wreszcie Cierpieniu dogonić szczęście. Tak bardzo bolało Gdy moje życie marniało. Ja pomogę każdemu Kto cierpieć też potrafi. Podam rękę takiemu Co szuka, co cierpi, co stracił. Zacznę od początku W tym wesołym kątku Myśleć o aniołkach I o jasnych wątkach. Zapalona żarówka w głowie Rozpozna oczy szlachetne Miłością bliźnią obdarzy. Kto cierpi nie potrzebuje niczego, Więc szczęście o nim wciąż marzy. Jolanta
^~CIĄG DALSZY~^

~LOS~

-
Obraz
Chciałabym kochać Czuć się bezpiecznie, Wtulić się cała, W takie silne, pewne ręce. Znaleźć tą miłość Prosto nie będzie. Ah jak to było... On kochał, Ona kochała Odległość dzieliła... Ona zapomniała. No dobrze, dobrze, Idzie więc dalej Za zakrętem kwiaty, czas, prezenty. Oj takie zachęty... Jakże ma obejść to obojętnie. Lecz co by się nie stało, Jej serce nadal nie pokochało. Nie minął roczek, W inny świat zrobiła kroczek I wpadła cała Znów się zakochała. Lecz beznadziejnie, Bez wzajemności. Pan obdarzył ją kilogramem zazdrości, Niczym więcej nie przystało, Bo chłopca serce do innej pałało... I cóż tu robić... Będę dalej sama. Kogo to wina moja czy Pana? Jolanta
^~CIĄG DALSZY~^

~MAGIA~

-
Obraz
Jaki jest czar, Jakie piękno chwili Jaką ma moc Zachodu tego słońce. Trzyma me serce w gardle Duszę moją zabiera Kocha nie kocha nie ważne  Ogień rozpościera. Patrzę i patrzę i patrzę. Nie mogę oderwać wzroku Gdy ono takie jasne Wychodzi z tego obłoku. Napiszę więc bo warto O nim o jego sile. Zachodzi by jutro wstać znów. Dzięki niemu żyję. Jolanta
^~CIĄG DALSZY~^